گزارشی ازسخنرانی مدافعان حقوق بشر گروه اتنیک ومحیط زیست درجمع افشاگران نقض حقوق بشردرایران

برگرفته از سایت فارسی "سازمان غير دولتى سودويند"

سه شنبه 9 سپتامبر 2014 (17 شهریور 1393) در جريان بيست و هفتمین اجلاس شوراى حقوق بشر سازمان ملل متحد، اولین رويداد جانبى کارزار افشاى نقض حقوق بشردرجمهورى اسلامى ايران، بتدارک سازمان غيردولتى سودويندبرگزارشد.
این رویداد به تدارک سازمان غيردولتى واتريشى سودويند، که درهمکارى با همراهان ايرانى خود، ازسال 2010 در شوراى حقوق بشر از طريق تنظيم موضع گيرىها وتدارک اجلاس جانبی درمورد وضعيت حقوق بشر در ايران فعال مي باشد، ازساعت 9 اين روز با موضوع "مسائل مربوط به گروههای اتنیک ومحیط زیست درجمهوری اسلامی ایران"، با مدیریت "مهری جعفری"، به شرح زير برگزار شد:

اعظم بهرامی، دانش اموخته رشته فيزيك ومديريت که تحصيلات خودرا دررشته فيزيك انرژي و محيط زيست درايتاليا، ادامه می دهد، اولین سخنران این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع "مصرف آب و مدیریت"، اختصاص داد.
این فعال محيط زيست وکنشگر حقوق زنان، ضمن انتقاد از تحقیقات غیرتخصصی و واکنش های کوتاه مدت و برخوردهای سیاسی دولت جمهوری اسلامی ایران نسبت به معضلات محیط زیست در این کشور، وضعیت دریاچه ارومیه، هامون و هورالعظیم و رودخانه زاینده رود وآب کلان شهرها را نتیجه بی توجهی به معضلات محیط زیست درایران عنوان کرد.
او با اشاره آماری به وضعیت بحرانی تالابها و رودخانه ها درایران، آلودگی به زباله، سموم صنعتی وکشاورزی، یا برداشت بی رویه شن و ماسه را از دلایل تخریب تالابها و رودخانه ها درایران خواند و از ارگانهایی چون جهاد سازندگی، وزارت صنایع، پتروشیمی و نفت را از عاملین اصلی تخریبها، نام برد.
اعظم بهرامی با انتقاد ازسازمانهایی چون جهاد کشاورزی، دلالی برای واردات سموم کشاورزی وکودهای شیمیایی را نقش جدید این سازمان به جای وظیفه آن مبنی بر "ترویج، آگاهی و اطلاع رسانی"، اعلام کرد.

منصور سیفی، فعال محیط زیست، اهل شبستر از توابع آذربایجان، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع "وضعیت واقعی دریاچه ارومیه"، اختصاص داد.
او ضمن اعلام خطر خشک شدن دریاچه ارومیه، نسبت به وزش طوفان نمک، حاصل از هشت میلیارد مکعب املاح به جای مانده از مناطق خشک شده این دریاچه، هشدار داد.
او با اشاره به نقض تعهدات بین المللی جمهوری اسلامی ایران و بی توجهی به اخطارهای بین المللی نسبت به وضعیت این دریاچه، نسبت به سرکوب اعتراضات مسالمت آمیز مردم نگران از وضعیت این دریاچه و بازداشت فعالان محیط زیست منتقد در آذربایجان انتقاد کرد.
منصور سیفی در این سخنرانی، حکومت ایران را از طریق حذف بودجه اندک اختصاص یافته برای احیا دریاچه، و ادامه سد سازی، عامل اصلی مشکلات این دریاچه خواند و خشک شدن آن را تعمدی خواند.

شریفه جعفری، فعال ادبی و اجتماعی اهل آذربایجان که مجوز موسسه انتشاراتی وی درآذربایجان توسط حکومت لغو شده است، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خود را به موضوع "انتشارات و قوانین سخت آن" ، اختصاص داد.
او با تاکید بر مسئولیت ناشر در خصوص محتوای کتابها، و ورود دولت پس از شکایت احتمالی شاکی خصوصی به عنوان یک روال معمول در بیشتر نقاط دنیا، قوانین موجود در ایران را متفاوت و شکنجه وار خواند.
او با شرح روند طولانی و حتی در مواردی غیرممکن، در خصوص دریافت مجوز برای انتشار کتاب در ایران، رفتار حکومت ایران را در راستای کنترل و سرکوب فرهنگ و اندیشه در این کشور، تحلیل کرد.
شریفه جعفری، مشکلات زیاد و اصلاحیه های فراوان و شرایط حاکم بر نظام را عاملی برای خودسانسوری نویسنده خواند و گفت که نویسنده ها در ایران، برای دریافت مجوز نشر، بر خلاف میل مجبور به تعریف از نظام، اسلام، رهبر و بسیج و غیره درمیان متنها، و خودداری از استفاده کلماتی چون "هم آغوشی"، "بوسه"، "سکس"، درمتن ویا شعر میباشد.

یوسف کـُر، فارغ التحصیل رشته آب وخاک( آبیاری و خاکشناسی) که سابقه سه بار بازداشت در ایران را در پرونده دارد، سخنران بعدی این نشست بود که سخنرانی خودرا به موضوع دیگر این نشست و در رابطه با " اعدام سیستماتیک در ترکمن صحرا"، اختصاص داد.
 یوسف کـُر  که پس از انقلاب بهمن 1357، دربنیانگذاری "کانون فرهنگی وسیاسی خلق ترکمن" و "ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا" شرکت داشته است، قوانین "جمهوری اسلامی ایران" بر مبنای "شیعه اثنی عشری" را عامل اصلی تبعیض ها برای سایر ادیان، تحلیل کرد.
این فعال حقوق بشر که در زمینه حقوق گروههای اتنیک، فعالیت دارد، حاکمیت دوگانه پس از انقلاب 57، درترکمن صحرا، که بین ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا وحکومت مرکزی برقرار شده بود، را از دستاویزهای جمهوری اسلامی ایران برای کشتار در ترکمن صحرا، عنوان کرد.
او با این مقدمه، ربایش 4 نفر از اعضای ستاد مرکزی شوراهای ترکمن صحرا، توسط سپاه پاسداران و در جریان مذاکره با هیئتی از جمهوری اسلامی ایران، را نمونه ای از کشتار در این منطقه تشریح کرد.
شرح بست نشستن مردم ترکمن در همکاری با ستاد وبرعلیه حکومت مرکزی، که با تیراندازی و کشتار آنان توسط مواجه بود، و بازرسی خانه به خانه همراه با کشتار، قسمتهای دیگر صحبت یوسف کر، در این سخنرانی بودند.
یوسف کـُر، در جریان این سخنرانی ضمن کشتار جنایتکارانه در ترکمن صحرا را تحت نظارت بلند پایه ترین مقامات ایران خوانده و خواستار بررسی جنایتهای جمهوری اسلامی ایران در دادگاه ایران تریبونال، از سال 57 و ترکمن صحرا شد و نه تنها سال 67 و زندانهای تهران.

امیر نیلو، از اعضای دادگاه مردمی ایران تریبونال، آخرین سخنران نشست این روز بود که صحبت خود را به "اعدام در تبریز درسال 60"، اختصاص داد.
او با استناد به صحبتها و اسناد گردآوری شده درکتاب "آذربایجان و جنبش طرفداران شریعتمداری" نوشته ماشاالله رزمی، فعال سیاسی ساکن پاریس، وهمچنین سایت "اسناد انقلاب اسلامی"، صحبت خودرا بااعدام 11 نفردر22 دی 1359، که اسامی آنها درمطبوعات روز هم اعلام شده بود، آغاز کرد.
امیر نیلو، با اشاره به حاکمیت دوگانه در تبریز، بین "حزب خلق مسلمان" درتبریز وحکومت مرکزی، (مشابه ترکمن صحرا)، تجمع آن سالها درمقابل منزل آیت الله شریعتمداری وکشته شدن یکی از محافظین، مخالفت این روحانی با اصل ولایت فقیه، درجریان تدوین قانون اساسی که با اعتراضات مردمی درمنطقه و به ویژه درتبریز همراه شده بود را آغاز عملیات حکومت مرکزی برای اعدامهای گروهی، توصیف کرد.
سخنرانی کامل هر سخنران را( بطور جداگانه) از ویدئو های موجود درلینک زیر میتوان دنبال کرد:

http://www.iranhrc.org/?lan=fa&p=1336